اگر کسی به عکسهای خانوادهگی ما نگاه کند فکر میکند ما موجودات همیشه خوشی هستیم؛ فارغ و دور از هر گونه اندوه و حادثه. مردم عادت دارند لحظههای شاد زندگی خود را ثبت کنند. هیچکس از چیزی که میخواهد از آن فرار کند عکس نمیگیرد، چیزی را که بخواهد فراموش کند. برای اغلب آدمها عکاسی یکی از اشکال هنری نیست، بلکه یک موضوع عادی و طبیعی در زندگی است؛ کاری که انجام میشود فقط به خاطر اینکه عادی است. همین و همین. آنقدر عادی و بیاهمیت که برای گرفتن یک عکس ممکن است چند لحظه یا ثانیه هم زیاد به نظر برسد.
(( ترجمه جملاتی که در ابتدای فیلم One Hour Photo «عکس فوری در یک ساعت»توسط راوی گفته می شود))