نگاهی گذرا به زندگی سیما بینا

  

در سال ۱۳۲۳ در حومه بیرجند زاده شد. در نه سالگی با پدرش احمد بینا که افزون بر شغل نظامی دست خوشی در نواختن تار داشت، به تهران آمد. پدر‌، اولین آموزگار موسیقی‌اش بود ولی نخستین آواها را از لالایی‌های مادر شنیده بود.

به محض آمدن به تهران همکاری‌اش را با برنامه‌ی کودک رادیو ایران آغاز کرد. در آن زمان احمد بینا آهنگ‌های خوانندگان مشهور را می‌گرفت، روی آنها شعرهای کودکانه می‌گذاشت و سیما بینا می‌خواند.

آموزش موسیقی را در کنار دبیرستان و دانشگاه ادامه داد و نزد هنرمندان بنام زمان خود، زرین‌پنجه، انوشیروان روحانی و بعدها استاد عبد الله دوامی ساز و سپس ردیف‌های موسیقی را فرا گرفت.

سیما بینا دانش‌آموخته‌ی نقاشی و ادبیات است و در رشته‌ی نقاشی شاگردان بسیاری تربیت کرده است. در هنگامی که پارت موسیقی خوانندگان زن ما تنها سکوت بود، او کلاس‌های نقاشی و موسیقی داشت و گاه برای زنان کنسرت هم می‌داد. یکی از این نوارها بی آن‌که خودش بداند سال‌ها تنها نوار خصوصی ضبطشده‌ی پس از انقلاب از یک خواننده‌ی مشهور زن در خانه‌های ایران بود. البته در سال ۱۳۵۸ مجموعه کارهایی به نام چاوش منتشر شد که روی دوم شماره‌ی هشتم آن آوای خوش سیما بینا بود با ترانه ی «از کفم رها» از عارف قزوینی و تنظیم محمدرضا لطفی.

در اجرای نغمه‌های بومی ایران کارش چنان ارزنده بود که بیشتر برنامه‌های ویژه‌ی نغمه‌های محلی با عنوان «گل‌های صحرایی» را او خوانده است. در کنار آن برنامه، باید از ترانه‌های بومی یاد کرد که با تنظیم فرامرز پایور اجرا کرده است. در این ترانه هاست که برای نخستین بار از ریتم‌های لنگ هفت هشتم و پنج هشتم بهره گرفته که تا آن زمان در موسیقی رسمی ایران شناخته نبودند.

از ویژگی‌های کارهای او یکی هم این است که اگرچه او خراسانی است و دو مجموعه‌ی ماندگار از نغمه‌های جنوب و شمال خراسان اجرا و منتشر کرده، ولی در گنجینه‌ی ترانه‌های خوانده‌ی او از همه‌ی نقاط گوناگون ایران یافت می‌شود. چه بسا شیفتگان او که پیش از انقلاب از وی در گفته‌ها و نوشته‌هاشان به عنوان شیرازی و اهوازی یاد می‌کردند.

آخرین کار هنری سیما بینا جنگی است از لالایی‌های ایرانی که در کتابی همراه با چهار سی‌دی منتشر کرده است. در این مجموعه او بیش از ۴۰ لالایی از منطقه‌های گوناگون ایران را گرد آورده و همراه ترجمه ی آنها به انگلیسی و نت‌های آنها انتشار داده است. 

منبع: مجله موسیقی پرشیا